Jak wzmocnić swoją pozycję wobec zaburzeń związanych z używaniem alkoholu

Witamy Lisę Frederiksen! W naszym wywiadzie Lisa dzieli się swoimi spostrzeżeniami na temat zaburzeń związanych z używaniem alkoholu i wpływu, jaki mają one na członków rodziny.

1. Proszę przedstawić się czytelnikom, którzy Cię nie znają?

Przede wszystkim dziękuję za tę możliwość!

Podobnie jak Ty, zainteresowałam się tą pracą na podstawie osobistych doświadczeń. W moim przypadku było to kilkadziesiąt lat radzenia sobie z piciem różnych bliskich osób, które kończyły zranione, sfrustrowane, wściekłe, rozczarowane i przerażone, gdy nie potrafiły przestać lub ograniczyć picia albo nie wydawały się wystarczająco zainteresowane zrobieniem wszystkiego, co trzeba było zrobić, aby przestać!

W końcu, w 2003 roku, jeden z nich trafił do ośrodka leczenia alkoholizmu, a moje życie zaczęło powoli zmieniać się na lepsze. Wszystkie te doświadczenia skłoniły mnie do podjęcia próby wyjaśnienia, co stało się z moimi bliskimi i ze mną samą, co stało się głównym celem mojej pracy w ciągu ostatnich szesnastu lat.

Chciałem pomóc innym w mojej sytuacji - a w niektórych przypadkach po prostu rozpocząć rozmowy na temat wszystkich spraw związanych z uzależnieniem i doświadczeniami członków rodziny.

Jeśli chodzi o rozrywkę ???? Kocham wszystko, co jest na świeżym powietrzu - wędrówki, pływanie, kajakarstwo, wspinaczkę... i mam szczęście mieć wspaniałych przyjaciół i dwie niesamowite córki, z którymi spędzam dużo czasu.

2. Czy może Pan wyjaśnić terminologię i/lub wspólny język, który jest obecnie używany przez psychiatrów i klinicystów w odniesieniu do zaburzeń związanych z używaniem alkoholu?

Istnieje książka używana przez psychiatrów i innych klinicystów, która daje im wspólny język do rozumienia, diagnozowania i rozmawiania o różnych stanach zdrowia psychicznego - w tym o stanach dotykających naszych bliskich, którzy za dużo piją. Nazywa się on Diagnostycznym i statystycznym podręcznikiem zaburzeń psychicznych (DSM) i jest opracowywany, aktualizowany i publikowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA).

Terminy "nadużywanie alkoholu" i "alkoholizm" to dwa ze schorzeń psychicznych uwzględnionych w czwartym wydaniu DSM, zwanym DSM-IV, które zostało zaktualizowane dopiero w 2013 r. Dlatego te dwa terminy nadal są używane. Dlatego właśnie te dwa terminy są do dziś najczęściej używane. Jednak w maju 2013 roku APA wydało nową edycję tego podręcznika, zwaną DSM-5.

W tym zaktualizowanym wydaniu ujęto zarówno nadużywanie alkoholu, jak i alkoholizm w jedną klasyfikację i nazwano ją "zaburzeniem używania alkoholu (AUD)". Następnie specjaliści z dziedziny psychiatrii podzielili klasyfikację zaburzeń związanych z używaniem alkoholu na trzy podklasyfikacje: łagodną, umiarkowaną i ciężką. Można to sobie wyobrazić w taki sam sposób, w jaki klasyfikuje się schorzenia, takie jak astma czy zapalenie stawów, jako łagodne, umiarkowane lub ciężkie.

Jeśli chodzi o społeczność kliniczną i psychiatryczną, to, co powszechnie nazywamy "alkoholizmem", jest technicznie klasyfikowane jako "poważne zaburzenie używania alkoholu". Natomiast to, co potocznie nazywamy "nadużywaniem alkoholu", jest technicznie klasyfikowane jako "łagodne lub umiarkowane zaburzenie używania alkoholu".

Oprócz wyjaśnienia terminów pracownikom służby zdrowia, publikacja DSM-5 przyczyniła się do powstania ruchu w dziedzinie leczenia i powrotu do zdrowia, który ma na celu zmianę "etykietki" przypisywanej osobom z problemem alkoholowym. Ruch ten ma na celu zaprzestanie określania osób z zaburzeniami używania alkoholu jako nadużywających alkoholu lub alkoholików.

Zamiast tego podejmuje się obecnie wspólne wysiłki, aby określać je jako osoby z łagodnymi, umiarkowanymi lub poważnymi zaburzeniami używania alkoholu. Rozróżnienie to pomaga zwrócić uwagę na to, że osoby nie są definiowane przez ich sposób picia - nie są więc na przykład alkoholikami lub osobami nadużywającymi alkoholu.

Jeśli zastanowisz się nad tym przez chwilę, zobaczysz, że jest to podobne do sposobu, w jaki opisujemy ludzi chorych na raka. To są ludzie chorzy na raka, a nie "chorzy na raka". [Uwaga: Dla wielu osób uczestniczących w programach 12 kroków samoidentyfikacja jako alkoholik jest ważna dla ich zdrowienia, co oczywiście jest ich wyborem].

3. Co to jest picie z drugiej ręki i jakie są niektóre konsekwencje dla rodzin, których bliscy piją za dużo?

Picie z drugiej ręki odnosi się do negatywnego wpływu zachowań związanych z piciem na innych. Zachowania związane z piciem obejmują:

• znęcanie się słowne, fizyczne i emocjonalne
• zaniedbywanie bliskich
• prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu, posiadanie prawa jazdy (DWI), jazda samochodem prowadzonym przez osobę, która piła
• zaciemnienie - fragmentaryczne lub całkowite; wymioty; omdlenia - niepamięć tego, co się mówiło lub co się robiło pod wpływem alkoholu
• słabe wyniki w pracy lub w szkole z powodu picia lub dochodzenia do siebie po skutkach picia
  uprawianie nieplanowanego, niechcianego lub niezabezpieczonego seksu; dopuszczenie się gwałtu na randce
• przyjęcie na pogotowie z wysoką zawartością alkoholu we krwi, oprócz "prawdziwej" przyczyny (np. złamana ręka, upadek ze schodów, wypadek samochodowy)
• przemoc domowa z udziałem alkoholu lub śmierć samobójcza.

Zachowania związane z piciem alkoholu są wynikiem tego, że nadmierna ilość alkoholu (zawierającego związki chemiczne alkoholu etylowego) zmienia funkcjonowanie mózgu. Te zmiany w mózgu są spowodowane różnymi wzorcami picia - od jednorazowego upijania się, przez intensywne picie towarzyskie, po nadużywanie alkoholu i alkoholizm.

Kiedy ktoś nie rozumie: 1) jak picie alkoholu zmienia chemicznie i strukturalnie mózg, 2) jak mózg przetwarza i mapuje picie alkoholu jako "odpowiedź" oraz 3) zmian w mózgu spowodowanych różnymi wzorcami picia, wierzy, że może coś zrobić, by pomóc tej osobie lub sprawić, by przestała pić. I właśnie to może prowadzić do zmian w mózgu związanych z toksycznym stresem u osób radzących sobie z piciem.

Toksyczny stres ma miejsce wtedy, gdy reakcja stresowa typu "walcz lub uciekaj" u danej osoby jest wielokrotnie uruchamiana - tak jak w przypadku wielokrotnego radzenia sobie z zachowaniami związanymi z piciem. Reakcja stresowa typu "walcz lub uciekaj" jest jednym z instynktów przetrwania wbudowanych w człowieka, który zapewnia nam bezpieczeństwo w przypadku zagrożenia.

Kiedy zostaje ona uruchomiona, kaskada hormonów stresu wywołuje w organizmie szereg zmian, które przygotowują go do walki lub ucieczki - zmian takich jak napinanie mięśni, przyspieszenie akcji serca i wyłączenie układu trawiennego.

Dzięki tym zmianom jesteśmy w stanie wyskoczyć z drogi nadjeżdżającego samochodu lub z nadludzką siłą podnieść przewróconą belkę, która przygniotła nasze dziecko do ziemi. Fizyczny akt uskoczenia z drogi lub podniesienia belki - zażegnanie niebezpieczeństwa - pozwala ciału powrócić do normalnego funkcjonowania. Takie wywołanie i rozwiązanie problemu nazywamy stresem pozytywnym.

Jednak gdy nasza reakcja na stres typu "walcz lub uciekaj" jest wielokrotnie wyzwalana, a my nigdy fizycznie nie walczymy ani nie uciekamy, kaskada hormonów stresu i zmiany fizyczne ulegają "zamrożeniu". Odkładają się one w narządach i tkankach ciała - takich jak mózg, serce, mięśnie i żołądek. Właśnie wtedy stres staje się toksyczny.

Fizyczne i emocjonalne konsekwencje zdrowotne toksycznego stresu to między innymi migreny, problemy żołądkowe, bóle mięśni, trudności ze snem, napięciowe bóle głowy, lęk, depresja, trudności z koncentracją, przyspieszone bicie serca i problemy skórne.

Kiedy dzieci doświadczają toksycznego stresu, "osłabia on architekturę rozwijającego się mózgu, co ma długotrwałe konsekwencje dla uczenia się, zachowania oraz zdrowia fizycznego i psychicznego", jak podaje Center on the Developing Child Uniwersytetu Harvarda.

4. Jakie skutki mają niekorzystne doświadczenia z dzieciństwa (ACE) oraz badania CDC-Kaiser ACE Study w odniesieniu do zaburzeń związanych z używaniem alkoholu i wpływu na rodziny?

ACE to traumatyczne lub stresujące wydarzenia, które przydarzyły się dziecku przed 18 rokiem życia. Stąd związek z traumą w dzieciństwie, która jest jednym z kluczowych czynników ryzyka rozwoju alkoholizmu (lub innych uzależnień od narkotyków).

Koncepcja ACE oraz ich fizycznych i emocjonalnych konsekwencji dla zdrowia powstała w wyniku badań przeprowadzonych pod koniec lat 90. przez Kaiser Permanente w San Diego oraz Centers for Disease Control (CDC). Było to ogromne badanie obejmujące 17 000 pacjentów Kaiser. Uczestnicy badania byli w większości biali, należeli do klasy średniej i wyższej średniej, wszyscy mieli ubezpieczenie zdrowotne i pracę.

Uczestnicy zostali poproszeni o wypełnienie kwestionariusza zawierającego 10 pytań. Następnie porównano ich odpowiedzi z historiami chorób. Wyniki wykazały, że niekorzystne doświadczenia z dzieciństwa były związane z różnymi fizycznymi i emocjonalnymi problemami zdrowotnymi w ciągu całego życia.

Problemy te obejmowały: depresję, nadużywanie substancji, uzależnienie od alkoholu lub innych narkotyków, otyłość, cukrzycę, próby samobójcze, choroby serca, raka, choroby weneryczne, złamania kości, palenie tytoniu i udar mózgu. Im więcej takich sytuacji wystąpiło u danej osoby, tym większe było prawdopodobieństwo, że wystąpi u niej jeden lub więcej z wymienionych problemów zdrowotnych.

W kwestionariuszu uwzględniono 10 rodzajów ACE. Pięć z nich miało charakter osobisty, co oznacza, że były one wyrządzone dziecku. Były to: przemoc fizyczna, przemoc werbalna, przemoc seksualna, zaniedbanie fizyczne i zaniedbanie emocjonalne.

Pięć było związanych z zachowaniami innych członków rodziny, które miały wpływ na dziecko. Należały do nich: rodzic nadużywający alkoholu lub innych środków odurzających albo uzależniony od alkoholu lub innych środków odurzających; matka (lub macocha), która padła ofiarą przemocy domowej; członek rodziny przebywający w więzieniu; członek rodziny, u którego zdiagnozowano chorobę psychiczną; zniknięcie rodzica w wyniku rozwodu, śmierci lub porzucenia.

Badanie wykazało, że prawie dwie trzecie z 17 000 uczestników doświadczyło co najmniej jednego ACE. Spośród osób, które doświadczyły jednego ACE, 87% miało dwa lub więcej. Im więcej takich zdarzeń, tym większe prawdopodobieństwo, że dana osoba rozwinie zaburzenia związane z używaniem alkoholu (lub innych narkotyków), poślubi osobę z zaburzeniami związanymi z używaniem alkoholu (lub innych narkotyków), będzie miała depresję lub któryś z innych problemów zdrowotnych wymienionych powyżej.

Na przykład osoba z pięcioma ACE ma ośmiokrotnie większe szanse na bycie alkoholikiem, a osoba z czterema lub więcej ACE ma dwukrotnie większe ryzyko zachorowania na raka.

Od czasu pierwotnego badania ACE przeprowadzonego przez CDC-Kaiser zidentyfikowano wiele innych rodzajów niekorzystnych doświadczeń z dzieciństwa. Te inne ACE to na przykład ubóstwo, rasizm, zastraszanie, obserwowanie, jak maltretowane jest rodzeństwo, utrata opiekuna (babci, macochy, dziadka itp.), bezdomność, przeżycie i powrót do zdrowia po ciężkim wypadku, życie w strefie wojny, obserwowanie, jak babcia znęca się nad rodzicem, udział w systemie opieki zastępczej i udział w systemie sądownictwa dla nieletnich.

5. Co najbardziej pomogło Ci w przezwyciężeniu osobistych wyzwań związanych z posiadaniem bliskiej osoby, której picie wpłynęło na Twoje życie?

Trzy rzeczy były dla mnie szczególnie pomocne.

Pierwszą z nich była terapia poznawczo-behawioralna (CBT) z terapeutą specjalizującym się w uzależnieniach i pomaganiu rodzinie w tej chorobie.

Po drugie, uczestniczyłam w jak największej liczbie grupowych programów rodzinnych w ośrodku, w którym leczył się mój bliski. Uczestniczyłam w Al-Anon - programie 12 kroków dla osób dotkniętych czyimś piciem. Warto wiedzieć, że są spotkania Al-Anon tylko dla rodziców.

Ważne jest, żeby ludzie zrozumieli, że nie wszystkie spotkania są takie same. Nie jesteś "w błędzie" czy "nie rozumiesz tego", jeśli stwierdzisz, że trzeba spróbować kilku różnych mityngów, zanim znajdziesz ten, który jest dla ciebie odpowiedni.

Po trzecie, to badania, o których mówiłem. Dodatkowo, badania, które wyjaśniają, jak bardzo "plastyczny" jest mózg - naprawdę możemy przeformułować nasz mózg, aby żyło nam się lepiej. Sposób, w jaki można to zrobić, jest jednym z głównych tematów mojej najnowszej książki.

6. Jaką radę ma Pan dla rodzin, a zwłaszcza dla rodziców, którzy zmagają się z problemem alkoholowym syna lub córki?

Wiedzcie, że nie jesteście sami. Prawie 80 milionów Amerykanów cierpi z powodu czyjegoś picia. Wiedz, że nie ty to spowodowałeś. Wiedz, że twoje dziecko (lub inna bliska osoba) cierpi na chorobę mózgu, która uniemożliwia mu "normalne" funkcjonowanie i zachowanie, ale wiedz, że leczenie uzależnienia i przywrócenie zdrowia mózgu jest całkowicie możliwe.

Kluczem jest świadomość, że istnieje wiele, wiele sposobów leczenia i że leczenie uzależnień u nastolatków różni się znacznie od leczenia uzależnień u dorosłych, ponieważ mózg nastolatków znajduje się w fazie rozwoju. Dowiedz się jak najwięcej o tej chorobie i o tym, co jest potrzebne, aby ją skutecznie leczyć.

I na koniec - wiedz, że jedną z najważniejszych rzeczy, jakie możesz zrobić, by pomóc swojemu dziecku lub innej bliskiej osobie, jest leczenie, uzdrawianie i przeformułowanie swojego mózgu z toksycznych i stresujących konsekwencji radzenia sobie z problemem alkoholowym.